Blog Kermis

Sorry, deze hadden jullie nog te goed… blijkbaar iets fout gelopen bij het publiceren…

Op vrijdag ben ik thuis. Ik maak tijd om in de voormiddag aan mijn blog te werken, nog een paar foto’s uitkiezen en ik publiceer hem. Ik plaats de stofzuiger boven om zijn ronde te doen. Jammer genoeg hoor ik een stem ‘Laad Roomba op’. Ik versta er niets van want ik neem hem juist uit zijn laadstation. Hij staat onder het midden van ons bed. Ik neem een stok want met mijn kleine gestalte kan ik hem niet pakken. Misschien is hij niet goed opgeladen? Ik plaats hem terug op zijn plaats, het oplaadlicht brandt. Na een korte tijd zie ik het lichtje op groen branden dus doe ik alle matten nogmaals naar omhoog. Het mag niet zijn want ik hoor de vrouwelijke stem opnieuw. Ik vrees dat de batterij kapot is. Eigenlijk is hij al een aantal jaren oud als ik erover nadenk. Ik zal een nieuwe moeten bestellen. Ik kan mijn ecocheques gebruiken. Ik heb nog een beperkt budget over na het kopen van L. haar fiets. Nu nog het juiste type van Roomba vinden. Waarom moet je telkens een grote zoektocht doen om dat te vinden?

L. komt thuis met haar fiets en ik krijg in geuren en kleuren een verhaal dat de pers op haar school is geweest in verband met de verkiezingen. Ik moet vanavond zeker kijken op regionaal nieuws. Ben benieuwd!

We eten een bananen cupcake als vieruurtje. Op vrijdag is het frietdag. Het lijkt een lange tijd geleden dat we frietjes van de frituur gegeten hebben en dat kan toch niet dus ik plaats mijn bestelling online. Ik ontvang onmiddellijk een sms dat mijn bestelling goed geplaatst is en een vervolg sms’je dat mijn bestelling binnen 8 minuten klaar is. Ik vertrek achter mijn bestelling. Ik ben een beetje teleurgesteld bij thuiskomst want de frieten zijn niet uitgebakken. Het rare is dat het niet iedere keer is. Ik vraag mij af of het aan een andere soort aardappelen kan liggen? In ieder geval leg ik ze in de airfryer, daarna smaken ze heerlijk maar dat zou niet de bedoeling mogen zijn want het is juist de bedoeling dat ik niets hoef te doen. Maar hé bettere lekkere frieten dan slechte frieten zeker? ’s Avonds kijken L en ik naar The Masked Singer. L. installeert zich in de zetel en na een tijdje legt ze zich neer. Ik denk dat de aflevering te lang duurt zoals vorige week. Er lijkt wel geen einde aan te komen, heel veel kostuums en als er dan iemand uitgaat komt er een nieuw karakter bij. Zo kan men natuurlijk blijven breien. Ik blijf nog op want K. is onderweg naar huis. Hij vindt het lief dat ik op hem gewacht heb. We praten nog even over wat er op het werk gebeurd is en sluiten daarmee de dag af.

Op zaterdag is het een pittige voormiddag. Ik help L. met haar huiswerk terwijl A. boven bezig is. Ze werkt heel goed door want in de namiddag hebben we afgesproken om naar een winkelcentrum te gaan. K. is thuis hierdoor kunnen we met ons 4 ’s middags samen aan de tafel eten. Na het eten moet hij werken waardoor hij niet mee op zwier kan gaan. We vertrekken rond half twee. Ik moet de auto op de bovenste parking parkeren want beneden is volzet. Ik denk bij mezelf o nee dat gaat hier op de koppen lopen maar gelukkig valt het goed mee. We zijn nog niet beneden met de roltrap of A. ziet een winkel waar ze binnen wilt gaan. Ik ben stiekem blij want ik heb nooit een idee wat ze mooi vindt. Een bruine trui trekt haar aandacht. Ze trekt meer en meer naar merkkledij. Zou dat eigen zijn aan tieners? Nu is het een trui van Hollister. We schuiven bij de paskamers aan om te passen. Ik vraag aan haar: “waarom ze hem niet over haar hoofd kan trekken zonder de paskamers”? A. kan je niet opjagen, ze blijft staan tot wanneer er een hokje vrijkomt. Het duurt vrij lang en ik krijg het op mijn heupen. Ik heb weinig geduld voor zoiets. Ze trekt dan toch maar de trui voor een spiegel aan om mij een plezier te doen. Ze vindt hem heel mooi. Op het etiket staat een mooie prijs en denk aan mijn portemonnee. Ik kan heel moeilijk geld uitgeven aan merkkledij of kledij in het algemeen. Ik overtuig mezelf want A. vraagt veel minder dat haar zus. We schuiven aan bij de kassa. De verkoopster vraagt of ik lid ben. Ik zeg dat ik geen klantenkaart nodig heb aangezien het bij dit éne bezoek zal blijven. Er is geen winkel dicht in de buurt maar als ik nu lid word dan krijg ik 10 euro korting. Voor die korting beslis ik om A. lid te maken. Samen zijn we blij, zij omdat ze haar trui heeft en ik voor de korting. We lopen winkel in, winkel uit.

In het kruidvat ga ik op zoek naar een leesbril. Spijtig genoeg zijn ze uitverkocht. Ik wil mijn ecocheques inruilen voor een nieuw koffieapparaat. De verkoper zegt mij dat ik ze daarvoor niet kan gebruiken. Hoe belachelijk is dat? Van zodra je een nieuw toestel koopt zou je er toch vanuit gaan dat het minder energie verbruikt en dat je op deze manier je bijdrage levert. Ik vind het zo erg dat ik zeg dat hij zijn toestel mag houden. Met een koffer vol aankopen vertrekken we tevreden naar huis. Ik geef de honden eten en eet dan zelf een boterham. Een paar afleveringen op Netflix gaan erdoor terwijl K. nog aan het werk is. Na een zalig bad kijkt K naar darts en ik lees op mijn e-reader. Door het geroep kan ik mij niet concentreren en ik geef het op. Soms laat ik mij verleiden om een powernap te nemen (dutje van 20 minuten) maar dan mag ik het vergeten dat ik gemakkelijk in slaap val dus ik ben flink en kruip direct in bed in plaats van de zetel. Ik ben in mijn eerste slaap en ik hoor geschreeuw. Ik schrik wakker en het duurt even tot ik het besef. Het is K. die schreeuwt omdat er een Belg gewonnen heeft. Ik kan er niet mee lachen want ga ik nog opnieuw in slaap geraken. Niet dus!

Zondagochtend moet er opnieuw aan het huiswerk gewerkt worden door de meisjes want in de namiddag gaan we naar de kermis bij oma en opa. A. vraagt hulp bij Frans. Het zijn werkwoorden op -oir. Dat lukt nog. 😂 We maken ons klaar en doen onze nieuwe kledij aan. Ik kocht een blauwe jurk met mooie ketting al zeg ik het zelf. L. doet haar wit kleedje aan, die ze gekozen heeft om te matchen. A. kiest voor haar bruin topje en trui. Oma en opa hebben voor een lekkere lunch gezorgd en ik voor aperitief, mijn vergeten verjaardagstraktatie. We stappen te voet naar de kermis met onze gezellige bende. Als je zoveel jaren op die gemeente gewoond hebt, ben je altijd blij als je bekend volk terugziet. Er vloeien al vlug gezellige babbels. De meisjes gaan ondertussen naar het vis- en schietkraam. Het plan was dat L. iets voor de baby zou uitkiezen, ze komt met pijl en boog af. Het zal nog enkele jaren duren tegen dat de baby dat kan gebruiken 🤦‍♀️. A. spaart de punten op. De volgende stop is het Lunapark. Muntjes in een machine gooien om onderaan er terug uit te vallen. Voor onze bende is het een jaarlijkse traditie. Dit jaar had ik mij voorgenomen om eens in de botauto’s te gaan en nu staat er geen. In de plaats staat er een lange zetel die je naar boven duwt in de vorm van een rechthoek. Ik zie het niet zitten maar de meisjes wel. Ik krijg al schrik in hun plaats maar ze blijven vastberaden, ze willen erin. Ik beslis om vanop een veilige afstand te kijken. Het enige geschreeuw is van mij alleen al van naar te kijken. Het doet mij denken aan een attractie in een pretpark. Mij niet bellen hoor. In de late namiddag mogen we nog vlaaien eten. Het smaakt. Na een leuke dag rijden we naar huis met de afwas om oma te ontlasten.

Maandag krijg ik een sms van een vriend dat zijn vader geen mails meer kan ontvangen wegens een update. Ik beloof dat ik er wil naar kijken maar pas op vrijdag. In de week lukt het mij niet om andere dingen te doen. Ik maak tijd voor de meisjes. Ze vragen beide ondersteuning met hun werk voor school. Onderweg van het werk bel ik naar K. of hij al aan het eten kan beginnen. Ze kiezen voor de snelle volkoren spaghetti met gehaktballen van Hello Fresh. Ik plet het gehakt terwijl hij aan de telefoon is, want ik vrees dat we niet voldoende hebben voor 4. Ik heb voor 3 personen besteld. Het is niet altijd gemakkelijk om dit juist in te schatten omdat K. regelmatig van huis weg is.

Dinsdag is K. niet thuis. Hij is naar de Ardennen vertrokken want hij is ervan overtuigd dat er stropers op de jacht lopen. Hij betrapt ‘de stropers’. Het blijft een koppeltje te zijn die naar het wild komt kijken. Wij mogen bij oma en opa prinsessenbonen eten. Super lekker. We krijgen een restje mee naar huis alsook nog wat vlaaien.

Woensdag eten we tijdens de middag de restjes op. L. hangt het uit in de namiddag. Ze wilt telkens het laatste woord. Ze wilt niet doen wat ik haar vraag. Ondertussen probeer ik mij te concentreren op mijn werk. Uiteindelijk wordt ze zo erg dat ik zeg dat ze buiten een beetje moet afkoelen zodanig dat ik dat ook kan doen. Ik blijf het moeilijk vinden om werken en een drukke L. te combineren. Na een tijdje beseft ze dat ze te ver is gegaan en verontschuldigt zich. Hopelijk is morgen een betere dag. Ik maak Mini-tortilla’s met krokante kip en mangochutney. L. en ik vinden het heerlijk en we nemen de ene tortilla na de andere. A. voelt zich niet zo goed en wil enkel noodles eten. Ik chat met Irene. Mijn blog publiceert niet op het moment dat ik wil. Ze zegt dat ze een andere plugin (Publishpress Planner) geïnstalleerd heeft. Hopelijk doet hij nu wat ik vraag.

Donderdag heb ik eerst een online meeting voor ik de baan op moet. Er staat terug een jobevent gepland, dat is de 4e deze maand. Gelukkig komen er een aantal kandidaten opdagen en de werkgevers zijn tevreden. We ruimen samen met een aantal collega’s op en rijden naar huis. Ik help L. eerst met haar huiswerk Frans daarna maak ik volkoren noedels met kipgehakt en Aziatische saus. De pan is bijna leeg wat wil zeggen dat het lekker gesmaakt heeft. Volgende week heb ik geen menu uit gekozen. Ik vind mijn goesting niet en de week nadien zijn we op reis, dan volgt zeker een reisblog.

Vind je deze een leuke blog maar heb je geen zin om een reactie achter te laten. Klik dan hieronder op het hartje. Dat doet me veel plezier.