2025 *Week 15*

Ik wist weer wat schrijven over vorige week. Lees je mee?

Vandaag (vrijdag) is het pedagogische studiedag. A. is thuis en werkt aan haar opdrachten van de school. Voor haar start de paasvakantie om 12u. L. is vertrokken met bord, kom en bestek want het is paasontbijt op school. Ik trek als een wervelstorm door mijn huis om alles op een korte tijd voor elkaar te krijgen. Na schooltijd 15u20 wil ik direct richting de Ardennen vertrekken om samen met K. te eten. Eerst verzamel ik alle wasmanden en verdeel ik de was gespreid over de vloer per kleur. Jammer genoeg kan ik niet alle was wegwerken wegens tijdsgebrek. De rest is voor zondag. Tussen de machines door, hang ik enkele kledingstukken buiten die niet in de droogkast mogen. Nu dat de zon schijnt zie ik, op de binnenkant van de ramen in de keuken, handen en vingers staan. Na een flinke wasbeurt staan ze terug te schitteren. De living, keuken en gang worden gedweild. Ik kan echt voldoening krijgen van een proper huis. De Marie Kondo komt in mij naar boven. Over Marie Kondo gesproken, ik wil altijd alles opruimen en het op zijn plaats leggen maar mijn huisgenoten niet en er werd mij altijd gezegd dat ik geduld moest hebben. En voilà, K. heeft het nu ook zitten. Hij is als een bezetene aan de slag gegaan in zijn gerief. Alles krijgt een plaats, er wordt veel weggegooid. Beetje bij beetje wordt onze tuin proper. Binnenkort zal hij in de stal aan de slag gaan en er een bureauruimte van maken, hierdoor krijg ik eindelijk mijn eetplaats terug.

A. wil naar Dreamland om een geschenkje te kopen voor haar vriendje omdat ze volgende week 1 jaar samen zijn. Schattig toch? Wij zijn ook zo begonnen en nu zijn we dit jaar 31 jaar samen. Het zonnetje schijnt. Ik lees een paar pagina’s uit mijn boek terwijl de honden los lopen. Omdat ik vlug afgeleid ben, stop ik met lezen en maak ik de auto klaar om te vertrekken. L. komt thuis van school, zet haar fiets op zijn plaats en we kunnen vertrekken. Bij de oprit van de autostrade kijk ik in mijn linkerzijspiegel en ik heb ruimte genoeg om in te voegen. Ik trek op en dan ineens rijdt ter hoogte van mijn deur een zwarte auto. Zelfs mijn hand durf ik er niet meer tussen steken. Uit reflex duw ik op mijn rem en begin ik te slingeren, ik stop met remmen en probeer de auto stabiel te krijgen. Op die tijd is de auto voorbij en kan ik de autostrade oprijden, maar was dat even schrikken. Het is super druk op de weg zelf gevaarlijk, veel werken en altijd remmen, optrekken, remmen. Na 2,5u rijden zijn we eindelijk waar we moeten zijn. K. komt een half uur later aan. Het weekend kan starten. We drinken samen iets en beginnen te barbecueën. Die stress van het drukke verkeer verdwijnt stelselmatig. Na het eten zet ik K. af in de jacht en ik kijk TV. In Make up your mind kan ik drie personage raden. De laatste is een volledige verrassing. Elodie Gabias heb ik niet herkend. Nadat ik K. terug opgepikt heb, kijken we naar het laatste stuk van Mission Impossible. Tom Cruise blijft toch een knapperd om naar te kijken. Vroeger trok K. erop voordat hij zijn haar met de tondeuse afschoor, nu is het minder met dat grijze haar 🤣, wie weet heeft Tom Cruise ook vele grijze haren?

’s Morgens schijnt het zonnetje. Ik wil direct buiten zitten met mijn tas koffie maar het is nog redelijk fris, plus ik heb geen brood in huis. Ik rij vlug naar het winkeltje in het dorp. Je mag zeggen wat je wilt maar goed brood hebben ze hier niet. Ik probeer een rond brood maar het resultaat is hetzelfde. De broden hebben harde korsten alsook de binnenkant wordt vlug oud. Eitjes worden klaar gemaakt met de airfryer (zo’n zalige ontdekking). Wie een eierkoker wenst, ik heb nog één op overschot. Met een korstje brood en een beetje zout smaken ze heerlijk. Na het ontbijt maak ik voor K. iets in orde voor zijn bedrijf en dan gaan we met het gezin op de weide wandelen.

K. heeft een stuk gewei van een hert gevonden en wil het andere deel ook vinden. We zetten ons met vier op een rij en lopen de volledige weide af. Spijtig genoeg zonder resultaat. Ondertussen zijn de kussens opgedroogd die ik gisteren buiten laten liggen heb. Ik neem mijn e-reader en lees verder in mijn spannend verhaal. Een uurtje later is het al middag, wat vliegt de tijd hier toch altijd. De barbecue wordt terug zoals gisteren aangestoken en de balletjes (aardappelnootjes) worden in de airfryer gegooid. Een kwartier à 20 minuten later kunnen we eten. Met een barbecue op gas gaat dit zo vlug. Het nadeel is dat je altijd bij je vlees moet blijven staan of het is aangebrand. Aan de lege borden merk ik dat het lekker is en dat K. het vlees perfect gebakken heeft. Ik ben al naar veel barbecues geweest waar het vlees zwart op tafel komt. Nee, dank je! Gezond kan dat toch niet zijn? Mijn plekje in de zon roept om verder te lezen. Halfweg de namiddag drinken we koffie met een éclair.

Bij L. is het chouke een uur eerder op want zij kon niet wachten. Tegen de vooravond ga ik even binnen en ik merk dat de zijkant van mijn benen rood zien van de zon. Ik heb mij terug laten vangen. Door die wind voel ik niet dat de zon sterk genoeg is om te verbranden. Ik hoop dat ik geen hoofdpijn krijg want meestal van de eerste zon krijg ik steeds een migraine aanval als ik te lang in de zon gezeten heb.

Joepie de poepie, de hoofdpijn is weg gebleven. Ik hoorde K. heel vroeg opstaan voor een zondag 😜 maar ik draai mij nog eens. Om 8u30 ga ik bij K. aan de vuurschaal zitten met een kopje koffie. Ondertussen liggen de koffiekoeken te bakken in de airfryer. Samen met de meisjes ontbijten we. Het zonnetje schijnt terug maar de wind is ook aanwezig waardoor het veel kouder aanvoelt dan gisteren. Ik stel een wandeling voor maar omdat K. met een hernia (toch bevestigd door de dokter) stellen we deze even uit.

De buurvrouw komt langs. Ze heeft een probleem met de app die haar klantenkaarten bewaard op haar telefoon. Omdat de app binnenkort niet meer zal functioneren moet ze overstappen naar een andere. Al verschillende keren heeft ze haar kaarten zelf proberen overzetten maar het lukt niet. Ik volg de stappen op het scherm (in het frans 😅) Na het installeren van de nieuwe app, merk ik dat de klantenkaarten overgezet zet. Zij is blij dus ik ook! Daarna is het tijd om naar huis te vertrekken. Morgen is het een werkdag voor mij en K. De rit verloopt vlot en vooral veilig. Er is weinig volk op de baan. De eerste dag van de paasvakantie zal er toch iets mee te maken hebben gehad dat het vrijdag zo druk was.

Op maandagochtend begin ik vroeg te werken want ik moet over de middag met A. naar de tandarts. Haar blokjes mogen er eindelijk af. Ik ben zo blij voor en vooral benieuwd naar het resultaat. L. is al wakker wanneer ik opsta. Ze is gisteren vergeten haar wekker af te zetten 🤦‍♀️. Van oma en opa heeft ze haar cadeau voor Pasen reeds gekregen. Vlijtig begint ze de legoblokjes in elkaar te zetten om een mooie lotusbloem te maken. K. heeft de kachel aangestoken. Het laatste afvalhout wordt verbrand = gratis warmte. Buiten lijkt het warm weer door de goudgele zon toch is het fris vandaag met een maximum van 15 graden.

Tijdens de middag vertrekken we naar de tandarts. Ik neem mijn computer mee omdat het wel even kan duren. Bij het verwijderen van haar beugel begint A. te wenen. ‘Het voelt pijnlijk aan’ zegt ze. Op dat moment voel ik mij zo machteloos. Je kind heeft pijn en je kan er niets aan doen. Het liefst van al zou ik willen zeggen ‘stop ermee’ maar dat gaat natuurlijk niet. Omdat ze zo emotioneel is, blijf ik bij haar en laat ik mijn computer in de auto staan. In de spiegel ziet ze haar tanden voor de eerste keer zonder beugel. Ze huilt opnieuw. Ze vindt het niet mooi. Hoe hard ik haar probeer te troosten, niets helpt. Terug machteloos! Er moet een print van haar gebit genomen worden, de assistent ziet dat A. het moeilijk heeft (rode ogen) daarom worden de foto’s naar vrijdag uitgesteld. Hierdoor heeft de afspraak veel korter geduurd dan verwacht. Zo kan ze even bekomen en ik ook. Arm in arm lopen we terug naar de auto. Tijdens de rit valt er een doodse stilte. Ik probeer een luchtig gesprek op gang te brengen door over haar GWP te praten. Behalve een korte ja of nee, krijg ik er niets meer uit. Dan blijft het maar stil (denk ik in mijn eigen) en laat ik haar verder gerust. Gelukkig gaat ze in de namiddag naar een vriendin voor een sleep-over. Zo kan ze tenminste haar gedachten verzetten.

K. stuurt mij een voorstel van camping om te logeren tijdens de grote vakantie in Frankrijk. Na veel heen en weer overleg, beslissen we om een gîte te boeken. Het is al erg laat op de avond (omdat ik terug niet kon beslissen) als ik in mijn bed kan kruipen. Maar kijk, het is geboekt. Het is wel de vakantie na Italie, dus daar moet ik nog werk van maken alsook het vervoer naar Frankrijk, met de vlieger of de trein. Dat is niet zo dringend maar Italië zou beter van de baan zijn.

Het is vakantie en om de meisjes niet te veel alleen te laten of bij oma en opa werk ik vandaag van thuis uit. Er worden 2 pakjes geleverd. Ik heb ringtouwen en een schommelstoel besteld bij Bol.com. Normaal zouden de pakjes woensdag en vrijdag geleverd worden maar ze zijn er eerder. L. is blij en kan niet wachten om het zelf te installeren. Met een trapladder trekt ze naar achter maar al vlug heeft ze hulp nodig. Met mijn grote gestalte kan ik met een trapladder maar één van de twee installeren, gelukkig staan er in de stal massa’s andere ladders die van pas komen. Voor we het weten, doet L. zotte kunstjes op de ringtouwen en is ze in haar nopjes.

Ik ben blij want zo komt ze tenminste eens van achter haar computer en naar buiten. De zon schijnt. Stiekem ben ik jaloers, ik wil namelijk ook in de schommel zitten met een boek in de hand. Een computerscherm waarmee je iets ziet in de zon zouden ze nog moeten uitvinden. Ik zou veel op mijn terras werken. Al moet ik het eerst een grondige poetsbeurt krijgen. Als de zon schijnt, krijg je meer energie om dingen te doen. Lang leve de lente en zomer!

Op woensdag zit ik met een collega in de voormiddag op kantoor en ’s middags gaan we samen een frietje prikken in de frituur. Daar ontmoeten we een andere collega en het wordt een gezellig onderonsje.

Ik ben kinderloos want de meisjes zijn bij oma en opa gaan logeren. In de namiddag werk ik van thuis verder. Dit staat zo in mijn agenda, helemaal vergeten want dan konden de meisjes wel thuis blijven, in ieder geval, zo kan ik wel doorwerken zonder dat er iemand (lees L.) om de 5 minuten aan mijn bureau staat met een vraag. Het is heerlijk stil buiten, enkel fluitende vogels hoor ik als ik na mijn werkdag buiten zit. Ik kijk naar onze spelende honden, ze houden ervan om te rollen in het gras. Die zeurende koppijn blijft mij parten spelen. Ik neem mij een paracetamol in om te vermijden dat het erger wordt, hierdoor val ik in de zetel in de slaap. Om 23u30 word ik wakker en sleur ik mij naar mijn bed. Het duurt even vooraleer ik in slaap val, ja hoe zou dat komen?

Op donderdag werk ik op kantoor met een collega. We spreken meestal af om er samen te zijn. Het is maar saai om in een bureau alleen tegen de muren te spreken 😉. Het is mijn laatste dag dat er weinig op mijn agenda staat. Ik kan volgende week met een gerust hart in verlof gaan. Daarna staat mijn agenda volgeboekt tot eind mei met afspraken, jobdate, afwerken van jobdate, contacten met werkgevers. Ik kan maar beter goed uitgerust zijn. Mijn boek van Sophie Delporte is uitgelezen en het krijgt ⭐️⭐️⭐️⭐️. Ik kan niet wachten om haar tweede boek ‘zwijgen is bitter’ te lezen.

Voilà de week zit er terug op! Heb jij een leuk boek gelezen of een toffe week gehad?